Beste lezer, de zomer is in volle gang. Sterker nog: ik heb zomervakantie. Een ‘onder de radar’-moment, zoals ik deze jaarlijkse periode van vertragen, stilstaan en verdiepen ben gaan noemen. Wat ik daarvoor nodig heb? Steeds minder, helemaal in vergelijking tot vroeger.
Een nieuwe bestemming is welkom (Europees graag): dat stilt mijn nieuwsgierigheid. Verder mijn hardloopspullen, een paar goede boeken en als het even kan de zon aan de hemel. Thuiskomen met bruine voeten is dé bevestiging van een geslaagde vakantie. Ik heb mij dan veel verplaatst op mijn trouwe leren slippers, die enkele witte sporen op mijn voeten achterlaten. De scherpte van het contrast geeft de mate van voldoening aan, zeg maar.
Wat er ook bij hoort: een of twee locaties waar ik met Angelika in alle rust geniet van de natuur en de stilte. Niet al te ver afgelegen van de bewoonde wereld, want gedurende de dag een espresso scoren en ’s avonds ergens van een lokaal gerecht genieten zijn ook geliefde vakantie-ingrediënten. Voor mij is dit de ultieme vertaling van gezond leven.
De zomer leent zich daar makkelijker voor: een periode van twee tot drie weken uitschakelen en een ieniemienie sabbatical beleven. De meesten van ons kunnen het dan even rustiger aandoen en de boel de boel laten. Echter: de kunst van gezond leven, een heel leven láng, ligt erin deze sabbatical dágelijks te beleven. Juist óók als je vol in touw bent, en de agenda en/of de dagelijkse beslommeringen er schijnbaar geen ruimte voor laten.
Schijn bedriegt. Het zijn onze gedachten en vaste patronen die ons hier ongewenst beperken. En zolang wij die schijn als waarheid blijven zien, trekken we met elkaar aan het kortste einde. Het continue aanstaan, van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat in de overdrive, put namelijk heel veel mensen uit. Die mensen kennen wij allemaal, en mogelijk behoor jij er zelf ook toe.
Daarom nodig ik ook jou uit! Daar waar de vakantie een gevoelsmatig oneindige aaneenrijging is van vrije tijd, daag ik je uit om vanaf nu iedere dag tenminste één micro-sabbatical in te bouwen. Als het echt een volle dag is, lukt dat al met één minuut. Heb je even wat meer tijd, pak dan een paar minuten (of vaker per dag een minuut). Ikzelf adem dan een paar keer heel bewust in en uit. Gun ik mij een paar minuten langer, dan pak ik er doorgaans een espresso bij en staar even naar een vakantieprent. Een heerlijk moment, waardoor ik energiek en goedgemutst de dag vervolg. Is dit alleen goed voor mijzelf? Zeker niet. Ook mijn omgeving merkt het als ik het doe. Of dat nu is bij een volgende ontmoeting met iemand of een mail die ik aansluitend schrijf. Mijn ontspanning is merkbaar. Hoe klinkt dit voor jou? Doe je mee?
Dit bericht verscheen eerder in GLK!, editie september 2021.